Todo el mundo tiene su parte oscura

jueves, 4 de agosto de 2011

Ríete de la suerte.

 Sonó en mi despertador la canción que yo más odiaba, así que la apagué. Me levanté con el pie izquierdo tentando a la suerte y miré el calendario, martes 13, "oh sí" -pensé- "hoy será un buen día".

 Riéndome, abrí un paraguas en mi habitación y bailé, sí, pero sin lluvia.
Salí a la calle, hacía un sol que cegaba a la vista, así que me puse a cantar.
 Pasé por debajo de una escalera sin darme cuenta, y cuando me di cuenta, me descojoné, retrocedí y repetí el proceso.
A medida que avanzó la tarde, el sol se fue marchando dando paso a unas nubes negras que trajeron consigo un buen diluvio-¡El paraguas que utilicé en mi casa me hubiera servido de gran ayuda!-pero no me importó.
 Un gato negro cruzó corriendo la carretera delante mía.
 Me pregunté dónde estaría el espejo que me faltaba por romper y reí, reí muchísimo.
 Regreso a casa me caí del bordillo y juraría que me hice un esguince. No me importó. Nada de nada. De hecho, estaría por apostar, que ese día
absolutamente nada
podría borrarme la sonrisa de la cara.

sábado, 23 de julio de 2011

Se marchó llorando..

Y cuando se marchó, me prometió entre lágrimas y gritos que jamás volvería a mi lado.
Pero yo no estaba preocupada, no. Yo estaba segura de que iba a volver, por el simple hecho de que ella sabía que yo estaría aquí una vez regresara-a pedirme perdón- con los brazos y mi corazón abiertos de par en par.

jueves, 23 de junio de 2011

"Saúde camaradas, imos conquistar o ceo, eu entro polo olla da agulla"

-Por que te chaman predicador?
-Buffff, eso quedoume por algo que fixen unha vez en vésperas de eleccións... cando andaban os curas dando aqueles sermóns contra a esquerda, parecía o apocalipse... Pronunciaban que se gañaba a república habería pragas, que sacaríamos en procesión a Vacunin no sitio da Virxe... Así que un día, vestinme de frade, pranteime nunca igrexa chea de beatas, a tal hora o cura aínda non chegara, subín ó púlpito e tomei a palabra...
-E que dixeches?
-Prediqueillelo meu anarquismo, o que me saíu de dentro, díxenlles que non había ninguén no mundo bó a bondo como para mandar noutros sen o seu consentimento.... [....]
- O lápis do carpinteiro

domingo, 12 de junio de 2011

Quizás.

Quizás este sea un cuento diferente. Quizás, en este cuento, la bella y dulce princesa no sea tan buena e inocente al fin y al cabo. Quizás, en este cuento, la "otra" no sea tan zorra ni malvada después de todo. Quizás, en este cuento, el príncipe no elige a la princesa...
Ojalá que este sea un cuento diferente.

sábado, 4 de junio de 2011

Manías de una maniática.

Agardabas polo bus. Miraches o reloxo. Deixaches a porta pechada? Xa sabes que si, porque a pechaches e a abriches tres veces para asegurarte.
Sacaches o ticket, volvíchelo gardar, e miraches de novo o reloxo.
Miraches á ventá, logo ao longo da rúa, volviches sacar o ticket para asegurarte de que o seguías tendo, tocaches o móbil, a carteira, e volviches mirar o reloxo.
Gardaches o ticket na carteira e volvíchelo sacar, asegurácheste de que o cartafol estaba dentro da mochila, tocaches de novo o móbil e miraches para o reloxo.
Non te decatabas de que non mirabas a hora, só o reloxo.
Montaches no autobús, colliches o ticket, sentaches, miraches para o reloxo, e doblaches o ticket.
Abriches a mochila para asegurarte de que estaba dentro o cartafol, palpaches o móbil, outra vez o reloxo , doblaches o ticket e metíchelo na boca a modo de cigarro.
A man sempre no móbil, non te esquezas da carteira...Levas as chaves penduradas? Si, aseguracheste igualmente.
Outra vez o reloxo.
Que problema ten o reloxo?
Que problema teñen as chaves?
Que problema ten o móbil?
Que problema ten a carteira?
Non amiga, o problema telo ti.

martes, 3 de mayo de 2011

El eco de la desesperación.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
 Ayuda!!!!!! <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
............................................;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,.......................................... """··"$·%&&&&$$
Ayuda, uda, uda ....
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////()()()()()¬¬ %%%%%%%%%%%%
¿Hay alguien ahí?
 !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡ -
..............................
¿Alguien  ahí?, ¿ahí? ......
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ªªªªªªªªªªªªªªªªªª<<<<<<<<<<<<<<<<<<
¿Estoy sólo yo.?
----------------------+++++++++++++++++++++++++ç´´´´ç´´´´--------------------
¿sólo yo? , ¿sólo yo?
..........-----------------------...........................!!@@@@@@@@@@@@@@<<<<><<
¿Estoy sola en ésto?!
 _--------------------------/////////////--**************-*-*-*+++++++<<<
¿Sola en ésto, sola en ésto....?
&%$%·""!!!!!!!!!!!!!!!!"·$%%%%%%%%%%%%%&/()=?@@@@@@@@@@@@@@@
-Respóndeme.........

domingo, 17 de abril de 2011

"Valiente" no es un adjetivo que me defina a la perfección.

 Es hora de pensar . Estoy en esos momentos en los que ni quiero avanzar, ni quiero retroceder; pero tampoco puedo quedarme en el sitio.
 Es exactamente igual que cuando era pequeña. Me subía a una colchoneta y me daba miedo bajar, por lo que no podía hacerlo, tampoco iba a subir más, y no podía quedarme allí arriba. Así que me tiraba al suelo y me ponía a llorar.
 La única diferencia es que entonces alguien venía a sacarme de allí.